‘Ik sta graag met mijn poten in de klei’

Nicolette Kluijver (38) is al tien seizoenen hét gezicht van Expeditie Robinson. En daar plakt ze er met liefde nog tien aan vast, vertelt ze. ‘Dit programma voelt echt als mijn kind.’

Tekst: Kim van der Meulen

Bikkelharde proeven, gekonkel, honger en stiekeme bondjes zijn niet de enige vaste ingrediënten van kijkcijferkanon Expeditie Robinson: ook het speculeren over kandidaten is vaste prik. Fans van het survivalprogramma braken hun hoofd er al weken over. Welke BN’ers waren de afgelopen tijd opvallend inactief op sociale media? Helaas: de deelnemers worden altijd pas kort van tevoren bekendgemaakt, vertelt Nicolette. Gelukkig is er genoeg waar ze wél over mag praten.

Waar is het nieuwe seizoen van Expeditie opgenomen?
“We zijn naar dezelfde locatie gegaan als vorig jaar: Maleisië. De eilanden daar zijn echt waanzinnig, met regenwoud en lange stranden. Al was de locatie voor de crew iets minder idyllisch, hoor. Op de Filipijnen zaten we ergens in een mooi dorpje, maar in Maleisië zaten we op het vasteland, tussen asfalt en winkels. Het echte Expeditie Robinson-gevoel hadden we dus niet, haha. Maar dat maakt niet uit. Het gaat niet om ons, maar om de kandidaten.”

Art Rooijakkers is je nieuwe medepresentator. Waren jullie snel op elkaar ingespeeld?
“Ja, want we hadden al met elkaar opgetrokken op Bonaire, waar ik woon. Kort voordat de opnames van Expeditie begonnen, kwam Art me daar opzoeken voor zijn programma Rooijakkers over de vloer. Het was de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, maar ik dacht al snel: oké, dit komt helemaal goed. Het is belangrijk dat het klikt, want je trekt zes weken lang intensief met elkaar op en leeft in dezelfde bubbel. Je moet het echt samen doen. Dennis Weening, met wie ik het programma vijf jaar presenteerde, was al heel lang een vriend van me. En Rick Brandsteder, die het stokje vorig jaar van Kaj Gorgels overnam, kende ik ook al. Kaj was wel nieuw voor me, maar dat zat meteen goed. Ik hoopte dat ik het met Art weer zou treffen. Dat was gelukkig zo. Art is heel professioneel, kent net als ik zijn teksten van voor naar achter en is heel gedreven. Het liep als een trein.”

Hoe ziet die Expeditie-bubbel van Art en jou eruit?
“Onze gesprekken gaan van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat over Expeditie en we zijn de hele dag op de redactie te vinden. Het is waanzinnig om de kandidaten te volgen en helemaal in het spel gezogen te worden. Ik wil bij elke bespreking en elk overleg zijn. Als de verslaggevers van de eilanden terugkomen, wil ik meteen weten: hoe gaat het in Kamp Noord en Kamp Zuid? We leven echt in een andere wereld, ik kijk in die weken zelfs geen nieuws. Het is alleen maar Expeditie. Ik wil mijn takes er altijd in één keer op hebben, zodat de kandidaten ook in die bubbel blijven. Art denkt er net zo over. Ik hoop dat hij nog heel lang blijft en dat we lekker verder kunnen bouwen aan onze samenwerking en chemie.”

Dit wordt je tiende seizoen Expeditie Robinson. Wat houdt het zo interessant?
“Dat vroeg Art me ook. Voor mij is het inmiddels gesneden koek, maar Expeditie blijft het mooiste programma dat er is. Ik ben er supertrots op dat ik het al tien jaar presenteer, het voelt echt als mijn kind. Het is gewoon heel tof om naast die kandidaten te staan, om ze vanaf de zijlijn te mogen begeleiden bij een ervaring die ze maar één keer in hun leven meemaken. Een heftige ervaring, ook. Als mensen zich hebben opgegeven, krijgen ze daar eigenlijk vaak na vier, vijf uur al spijt van. Maar aan het eind van de rit zijn ze blij dat ze op die gekke trein zijn gestapt.”

Begint het meedoen weleens te kriebelen na zoveel jaar als presentator?
“Zeker weten, ik zou zo’n back to basic-ervaring geweldig vinden. Maar ik ken alle ins en outs van Expeditie al zo lang. Dan zouden ze dus iets anders moeten bedenken, mij in m’n eentje op een onbewoond eiland zetten of zo. Of ik dat eng zou vinden? Nee, ik voel me fantastisch in de natuur, kan een fikkie stoken en ben van kleins af aan al een dierenliefhebber. Ik sta gewoon graag met mijn poten in de klei. Toen ik terugkwam uit Maleisië ben ik ook meteen met mijn kinderen gaan kamperen in een weiland. Een leuke afwisseling met de studiodagen en fotoshoots die bij mijn werk horen. Het ene moment loop ik in mijn campingoutfit met een wc-rol onder mijn arm, het volgende moment ben ik op naaldhakken op weg naar de studio.”

Mis je het thrillseeken uit de begindagen van je carrière nog weleens?
“Nou, nee. Toen ik van BNN overstapte naar RTL, was ik echt wel klaar met de gigantische thrills van programma’s als Try before you die. Ik vind dat ik best een avontuurlijk leven leid, maar het gevoel dat ik continu bijna de grens overga en dat het misschien fout kan gaan, heb ik achter me gelaten.”

Eén spannende beslissing heb je in elk geval genomen: je bent geëmigreerd. Wilde je weg?
“Nou, het was eigenlijk niet de bedoeling om er zo lang te blijven. We maakten de beslissing om te vertrekken in coronatijd. De opnames van Expeditie gingen niet door, de kinderen hadden geen school en Joost, hun vader, had een sabbatical van drie maanden. Heel Nederland zat op slot, maar vliegen naar Bonaire mocht nog wel. Toen zeiden we tegen elkaar: ik heb geen werk, jij hebt geen werk, zullen we drie maanden gaan? Bijna drie jaar later zitten we er nog. Het leven is er rustig: alles gaat traag, terwijl ik van mezelf juist alles heel snel moet doen en veel prikkels en ideeën heb. En iedereen spreekt Nederlands, dus de cultuurschok was ook voor de kinderen niet zo groot. Ze lopen de hele dag rond op blote voeten en met klitten in het haar, en we hebben veel tijd om samen te surfen, wakeboarden en chillen op het strand. Het leven is er relaxter. Maar het plan is wel om weer terug te komen.”

Waarom?
“Ik denk vaak: heb ik er wel goed aan gedaan? Ik maak me druk over het klimaat en ruim plastic op, maar voor mijn werk moet ik in een vliegtuig stappen. Dat vind ik superhypocriet. En ik hoor ik nergens meer thuis, niet op Bonaire en niet in Nederland. Volgend jaar gaat mijn oudste dochter naar de middelbare school, dat is misschien het moment om terug te komen. Maar elke seconde die we samen op het eiland hebben gehad, was mooi. Na mijn ziekte (in 2017 kreeg Nicolette longkanker, red.) en alle chaos in mijn leven die daarbij hoorde, beloofde ik mezelf niet meer voorbij te lopen. Ik wilde meer tijd nemen voor mijn gezin, niet meer alsmaar doorwerken. Maar ik ging meteen weer als een raket. Dit was de noodrem die ik even nodig had.”

Heb je nog een bucketlist?
“Ik maak er elk jaar een, want ik heb zo veel uiteenlopende dromen en wensen. Zo zet ik me als ambassadrice van stichting IFAW in voor weesolifanten, een project waar ik graag meer tijd aan wil besteden. En ik heb vorig jaar helemaal zelf een documentaire voor RTL gemaakt, Liefde voor het leven, echt waanzinnig om te doen. Ik maak nu plannen voor een tweede docu. Maar ik droom ook van avontuurlijke reizen: met een camper door Canada trekken, zwemmen met walvissen en haaien. De lijst is lang. Ik hoop echt dat ik 180 jaar mag worden, want in één leven red ik het niet allemaal.”

Expeditie Robinson, 2 september 20.00 uur en vanaf 3 september wekelijks om 20.00 uur, RTL 4.

Veronica Superguide, september 2023